Nawet jeśli historia mówi inaczej, w mitologii Kazimierza Dolnego postać króla Kazimierza III, nie przypadkiem nazwanego Wielkim, niezmiennie zajmuje miejsce pierwsze. Jego mit, mit założyciela nadwiślańskiego miasteczka, utrwalony w dziesiątkach legend i opowieści, wciąż zachowuje swoją żywotność. Od wieków osoba króla jest tu obecna, jeszcze w XIX wieku jemu przypisywano powstanie niemal wszystkich co cenniejszych budowli w Kazimierzu – od zamku po wspaniałe kamienice, w tym Kamienicę Celejowską. W 1933 r. środowisko artystyczne skupione wokół prof. Tadeusza Pruszkowskiego urządziło w miasteczku huczne obchody 600 – lecia koronacji Kazimierza Wielkiego, choć z samym miasteczkiem rocznica ta nie miała żadnego związku. Może poza jednym – dzięki tym uroczystościom król Kazimierz wpisany został w jeszcze jedną legendę, legendę artystycznego Kazimierza nad Wisłą.

I nie wiadomo czy tylko przypadek sprawił, że gdy w 1974 roku przystąpiono do kręcenia filmu „Kazimierz Wielki” w reżyserii Ewy i Czesława Petelskich, opracowanie projektów kostiumów do tego filmu powierzono Otto Axerowi. Przypadek szczęśliwy- Otto Axer (1906-1983) należał do najwybitniejszych polskich scenografów, ale pracował przede wszystkim dla teatru. Udział w filmie „Kazimierz Wielki” był jedynie epizodem w jego bogatej twórczości.

Ale, co z punktu widzenia Kazimierza Dolnego bardzo istotne, Otto Axer był przede wszystkim malarzem i do końca życia uprawiał równolegle twórczość malarską i scenograficzną. Studiował w Krakowie w Akademii Sztuk Pięknych (1924-1930), później w Paryżu u Józefa Pankiewicza. Jako scenograf zadebiutował w 1932 r. we Lwowie, z tamtejszymi Teatrami Miejskimi związany był do 1939 roku. Po II wojnie światowej pracował dla najbardziej znaczących teatrów w Polsce. Jego twórczość – twórczość malarska i scenograficzna, pokazana była na wystawie „Malarze teatru” urządzonej w Muzeum Teatralnym w Warszawie w 2003 roku. I znów nie przypadkiem na wystawę złożyły się dzieła Axera i … Teresy Roszkowskiej, również malarki i scenografa, ale przede wszystkim artystki bardzo mocno związanej z Kazimierzem Dolnym.

Krzysztof Frey, kurator tej wystawy pisał: „Roszkowska i Axer byli w swoich poczynaniach nowatorami w dziedzinie płaszczyzny malarskiej, fakturalnej, perspektywicznej(…) Należeli do pierwszych powojennych plastyków, którzy zapoczątkowali tzw. linię malarską. Ich warsztat teatralny ściśle wiązał się z warsztatem malarskim”.

Potwierdzają to projekty kostiumów do filmu „Kazimierz Wielki”. Otto Axer z pracy o charakterze przygotowawczym zaledwie stworzył cykl pięknych obrazów. Ich służebna rola zanika wobec malarskiego kunsztu, dzięki czemu wielki król znów pojawia się w Kazimierzu i to nie sam, ale z całą swoja świtą.