Miejsce to rzeczywiście urokliwe, chociaż wciąż widać niezaleczone jeszcze rany: podcięte skarpy lessowe, pustka po nielegalnie wyciętych drzewach, bajorko po dawnym stawie rybnym. Miały tu stać trzy nielegalnie postawione drewniane dacze. Nie stoją. A natura powoli dochodzi do siebie.

Od Kazimierza oddalam się coraz bardziej. Bo wąwozów wokół naprawdę jak w „Panu Tadeuszu” grzybów: w bród! Tym razem Wierzchoniów i głębocznica na Miturę.

Zapraszam na wędrówkę kolejnym wąwozem, który otwiera się na Doły. To wąwóz Wieżowy. W drogę!