Tej jakże smutnej wiadomości spodziewaliśmy się, ale jednak, kiedy w poniedziałkowy poranek 23 maja br. o godzinie 7.04 Trener Tysiąclecia zakończył życie, niesłychanie trudno było pogodzić się z myślą, że to – niestety – prawda.

Od dziesięciu lat zmagał się przeróżnymi zdrowotnymi kłopotami, a jednak niemal do ostatniej chwili chciał i spotykał się nami, uczestniczył w życiu publicznym. Dość przypomnieć serię, jakże dla Niego męczących, marcowych uroczystych spotkań z racji 85-lecia urodzin. A jednak… rzeczywiście tylko w przypadkach skrajnej niedyspozycji odmawiał. Albowiem odmawiać nie potrafił, nie chciał i nie lubił. Bo pan Kazimierz po prostu kochał ludzi i na każdym kroku spotykał się ze wzajemnością. To jedna z nielicznych wybitnych postaci, które – tak na dobrą sprawę – w ogóle nie miały wrogów; natomiast zwolenników – bez żadnej przesady – tłumy!

W minionych latach kilkakrotnie odwiedzał Kazimierz Dolny z ekipą swoich „Orłów” i nigdy nie ukrywał, że darzy nasze miasto szczególnym sentymentem. Nawet w ostatnim okresie – zaledwie kilka tygodni przed śmiercią – wypytywał, co słychać: „w moim Kazimierzu”, a przede wszystkim, jak się wyrażał: „w jego Orłach”. Miał pełne prawo tak mówić, albowiem przyjął tytuł honorowego członka naszego klubu – Orłów Kazimierz. Za ten zaszczyt, który nam uczynił, jesteśmy i będziemy Mu dozgonnie wdzięczni.

W niedzielnej uroczystości – 23 lipca br. – udział zapowiedzieli członkowie najbliższej rodziny z synem Dariuszem, byli reprezentacyjni piłkarze z ekipy „Orłów Górskiego”, działacze, trenerzy, dziennikarze oraz sympatycy piłki nożnej, którzy w tej formie chcą podziękować Panu Kazimierzowi za to, co uczynił dobrego dla całego polskiego sportu, dla nas wszystkich.