Duchowny zadebiutował tomikiem „Strumień żółtego piasku”. Obecnie fascynuje się kulturą Japonii a w szczególności krótkimi formami wierszy: haiku i tanką. Jego pasją jest także tworzenie kompozycji kwiatowych przy użyciu japońskiego kenzanu (patrz zdjęcie). Takimi kwiatami przyozdabia klasztor w Tyńcu.

Na pytanie uczestników spotkania skąd wzięła się ta fascynacja Japonią odpowiada: Sam nie wiem. Wewnętrznie czuje się Japończykiem. Wolę też monochromatyczne japońskie malarstwo niż te, przeładowane kolorem z Polski.

O. Hieronim St. Kreis dokonał nawet własnego podziału stylów narodowych. Jego zdaniem we wszystkich dominuje symetryczność, ale brak w nich lekkości i wagi pojedynczych elementów. Są to:
- snopek – wszystkie elementy na jednej wysokości
- wiecha – podobna do snopka
- balon – ułożone symetrycznie elementy rozchodzą się zupełnie jak w nadmuchanym balonie, fauna i flora jest zamknięta, kwiaty wyglądają jak nalepione a żaden z nich nie może istnieć indywidualnie
- wianuszek

Natomiast podstawowe style japońskie to:
- pionowy
- ukośny
- horyzontalny
- kaskadowy

Wykorzystywane są nie tylko w tworzeniu kompozycji malarskich czy kwiatowych. Poeta używa ich na przykład do opisu życia Chrystusa. I tak zejście Syna na Ziemię – styl pionowy w dół, wstąpienie do otchłani – pionowy w dół, dźwiganie krzyża – styl ukośny, rozejście się ewangelii po świecie – styl horyzontalny.

Najnowszy tomik „Co się stało” to forma kroniki poetyckiej, w której szczególną wagę mają teksty związane z Liturgią. Długie wiersze przeplatane są krótkimi formami wzorującymi się na japońskim haiku i tance.