Wydawałoby się, że Mickiewiczowskie historie rodem ze Świtezianki to takie ludowe bajanie, ślady słowiańskiej mitologii z dalekiej Litwy. Wędrówki wokół Kazimierza mówią jednak zupełnie coś innego.
W Bochotnicy przy wąwozie Na Kogutka spotkamy postać mężczyzny zaklętego w drzewo. Niczym mickiewiczowski strzelec ze Świtezianki. Nie wiadomo, czy to drzewo to modrzew jak w balladzie. Po jego dawnej historii pozostał tylko suchy pień bez korony, zajęty przez podkorowych mieszkańców i obdarty z kory przez dzięcioły. Mężczyzna wyłania się z drzewa, ale wyjść z niego nie może. Czyżby dotknęło go jakieś kolejne tysiącletnie zaklęcie? Cóż zrobił, że taka spotkała go kara? Czy zdąży ją odbyć, zanim wraz z więzieniem rozsypie się w proch? „Jakiż to chłopiec piękny i młody?” – pytamy za Mickiewiczem. Poeta na swoje pytanie w balladzie znajduje odpowiedź. My zostajemy z niewiadomym…
W balladzie Mickiewicza strzelcowi towarzyszyła urokliwa panna. I ją znajdziemy w trakcie naszej wędrówki. Trasa bowiem doprowadzi nas do zamku Esterki, której uroda podobno zauroczyła samego króla Kazimierza. Wystawił jej zamek i – jak pisze Jan Długosz – stał się ojcem czwórki jej dzieci. Tak głosi legenda. Historia jednak opowiada o innej mieszkającej w tym miejscu kobiecie, będącej całkowitym zaprzeczeniem delikatnej Esterki. Katarzyna Zbąska mogłaby być z powodzeniem pierwowzorem rozbójniczki z baśni Andersena. Za jej czasów zamek podobno był siedzibą rabusiów okradających kupców i okoliczne dwory. Przewodziła im Katarzyna ze Zbąskich Oleśnicka, którą – jak podają źródła historyczne – oskarżono o rozbój.
Wycieczkę zaczynamy i kończymy w Bochotnicy. Sprawdźmy, czy znajdziemy w Kazimierzu odpowiedzi na Mickiewiczowskie pytania: "Jakiż to chłopiec piękny i młody? Jakaż to obok dziewica?"

Opis trasy: Początek przy remizie OSP w Bochotnicy. Idziemy chodnikiem w kierunku Kazimierza. Przy charakterystycznym szarym domu na ulicy Kazimierskiej skręcamy w wąwóz Na Kogutka pomiędzy domami i idziemy pod górę. Mijamy dawną posesję reżysera Zanussiego, za którą odbijamy w lewo, żeby odnaleźć płaskorzeźbę mężczyzny na martwym drzewie. Wracamy na szlak. Polnymi drogami dochodzimy do krzyża w Bochotnicy. Zielonym i niebieskim szlakiem dochodzimy do zamku Esterki w Bochotnicy, po drodze mijając pomnik ofiar krwawej środy. Prz wejściu na zamek warto zwrócić uwagę na element ludzkiej postaci w górnej części ruin. Znawcy tematu twierdzą, że oznacza on wejście do zamku. Ze wzgórza zamkowego rozciąga się piękny widok na Bochotnicę. Wracamy tą samą drogą do krzyża. Skręcamy w lewo i polnymi drogami - zielonym szlakiem PTTK - dochodzimy do korzeniowego wąwozu Brzeziny. Na dole, gdy droga się rozwidla, skręcamy w lewo i drogą najpierw polną, a potem wyłożoną kostką dochodzimy do studni w Bochotnicy i remizy OSP.