Kazimierz Dolny nad Wisłą

To miasto
Ma z tysiącem gwiazd
Odbicie własnej twarzy.
Wzruszyły mnie
Słowa te, że:
"światło jest cieniem Boga"
więc Bóg tak chciał
by gwiazdy te
rodziły się
nad Wisłą.
A światłem tym i ciepłem swym
Chroniły to siedlisko.

Alicja Barton, z domu Stawecka jest z zawodu pielęgniarką. Mieszka w Lublinie. Chętnie opowiada o swoim życiu. Skąd w jej poezji Kazimierz? Z Miasteczkiem związana była, odkąd pamięta. Tu wraz z rodzicami i rodzeństwem spędzała wakacje na letnisku u państwa Koziorowskich i Guzowskich. Tu przeżyła pierwszą miłość, wzięła ślub cywilny, urodziła córkę Katarzynę. Tu w latach 60 - tych przez pewien czas mieszkała u teściów i pracowała jako pielęgniarka ambulansu. Z nostalgią wspomina panią Marię Kuncewiczową, którą znała osobiście, czy Łazorka, malującego w podcieniach Fary, i Kmitę, tworzącego w kazimierskich uliczkach.

Dzisiejszy Kazimierz nie podoba się poetce, mimo że przyjeżdża tu często. Nie jest to takie samo miasteczko, jakie zapamiętała mała blondyneczka z końskim ogonem. Wisła zmieniła koryto, nie ma plaży, koszyków nad rzeką, mostku nad Grodarzem. Zmieniła się okolica, nawet klimat. Kazimierz stał się ciasny. Powstało dużo nowych domów, nie zawsze gustownych, które przytłumiły klimat przedwojennych willi. Miastu potrzeba gospodarza i pieniędzy - twierdzi pani Alicja - żeby zachować w nim to, co najpiękniejsze.

W tym roku Alicja Barton miała już dwa spotkania autorskie w Kazimierzu - pierwsze w Bibliotece Miejskiej, na które przyszli między innymi jej znajomi z lat dzieciństwa i młodości, oraz drugie - w osławionej "Willi pod wiewiórką" - posesji pani Marii - gdzie poetce towarzyszył z koncertem fortepianowym jej siostrzeniec, 16 letni Ivo Krankowski. Niedługo możemy oczekiwać - według zapewnień Alicji Barton - kolejnego jej tomiku poetyckiego "Wiersze ze starej szuflady" - niemal w całości poświęconego Lublinowi.