Jakiego rodzaju pisarstwo reprezentuje? „Pisanie jako obrona. Odpowiedź na atak. Strefa wolności. Tylko moje.” Tak pisał Nowakowski w „Greckim bożku”. Wolnością odnajdywaną poprzez  pisanie dzielił się ze swoimi czytelnikami, „rozpalając ich wyobraźnię” – jak pisano w recenzjach. Opowiadał o ludziach odrzuconych przez totalitarne państwo i tych najprzeciętniejszych Polakach, którzy ginęli w absurdzie PRL-u. Potrafili jednak zachowywać godność i niezależność częściej niż ci, którzy sprzedawali się reżimowi. Utwory Marka Nowakowskiego są ponadto wielowątkowym zapisem niszczenia ludzi poprzez odbieranie im tradycji i samodzielności myślenia. W ostatnich latach tworzył pisarz dzieła zawierające metaforę Polski jako targowiska, w którym wszystko jest na sprzedaż ("Homo Polonicus", "Strzały w hotelu George").
Na początku roku 2007 według tekstów Nowakowskiego stworzono „Wagon”: spektakl w reżyserii Krzysztofa Zalewskiego. „Na Scenie w Baraku Teatru Współczesnego ożył świat, który odszedł w niepamięć nie tak dawno temu. Przyćmione światło zabrudzonych kloszów w kolejowych przedziałach, gwizd przejeżdżających parowozów, niewygodne drewniane ławki, workowate ubrania okresu środkowego PRL-u” – pisze Tomasz Mościcki w „Dzienniku”. Natomiast Janusz R. Kowalczyk z „Rzeczpospolitej” dodaje: „Udana adaptacja […] układa się w panoramę polskich losów - z punktu widzenia przeciętnych ludzi - od drugiej wojny światowej do dziś”. Taka jest twórczość Nowakowskiego. Prawda stanowi o jej sile i popularności.
 
CURRICULUM VITAE
Marek Nowakowski (ur. 1935 r.) jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Zadebiutował w roku 1957 utworem "Kwadratowy stary złodziej". Wydał kilkadziesiąt tomów opowiadań, kilka powieści. Jest twórcą słuchowisk radiowych, scenariuszy filmowych, a także utworów dla młodzieży.
Był sygnatariuszem apeli do władz PRL o przestrzeganie swobód obywatelskich i twórczych, między innymi Memoriału 101. W 1977 roku został jednym z założycieli niezależnego kwartalnika literackiego "Zapis". Związał się z polskimi wydawnictwami podziemnymi, z paryską "Kulturą" (jako Seweryn Kwarc) i innymi oficynami na Zachodzie.  Za "szkalowanie PRL i ustroju socjalistycznego we współpracy z zagranicznymi ośrodkami dywersyjnymi"  został uwięziony (marzec-czerwiec 1984).
Należał do Związku Literatów Polskich, a od roku 1989 związany jest ze Stowarzyszeniem Pisarzy Polskich. W 1989 roku został członkiem Zarządu Głównego SPP. Jest przewodniczącym kapituły nagrody im. Józefa Mackiewicza i członkiem  PEN-Clubu.