Stodoła w Teatrze Klepisko była już salą na stypę, salą balową Leopolda II, salą koncertową, a teraz wyznaczono jej funkcję zupełnie nową: stała się … Marsem. I nie jest ważne, że błyszczącą powierzchnię czerwonej planety pomagali tworzyć widzowie, których wręczono przy tym odblaskowe pomarańczowe kamizelki.

Ważne jest to, że twórcy spektaklu „Badania solarystyczne 2:0” stawiali pytania o kondycję współczesnego człowieka, o to, jaki jest człowiek, który sięga gwiazd? Czy jest doskonały? Przecież niebo kojarzy się odwiecznie z doskonałością, a do gwiazd dążymy przez trudności właśnie, które nas hartują, doskonalą. Oglądając spektakl ma się jednak wrażenie, że jako ludzie skupiliśmy się raczej na pokonywaniu trudności technicznych i fizycznych ograniczeń naszego organizmu, zapominając o naszej psychice, która zwyczajnie wymyka się niekiedy spod kontroli, komplikując kosmiczne, i nie tylko, eksperymenty, stopując badania. W drodze do gwiazd w imię celów doraźnych zapomnieliśmy o wartościach, takich jak choćby lojalność, wierność czy przyjaźń – liczy się tylko „cel uświęca środki”, „wszystko jest na sprzedaż”.

W „Badaniach solarystycznych 2:0” trudno doszukiwać się ciągłości zdarzeń.  Spektakl ma raczej charakter teatru ruchu, teatru fizycznego, niekiedy – wchodząc w interakcję z widownią – przybiera formę performance’u.

- Teatr fizyczny wywodzi się od Jerzego Grotowskiego i idei teatru zbuntowanego. I choć na pierwszy rzut oka widz może tego nie zauważyć – różni się od teatru tańca. W teatrze fizycznym wychodzimy od mozolnego treningu i szukamy odpowiedzi na pytania, „kim jestem, jaka jest moja tożsamość, czego poszukuję w świecie?" - mówił w audycji „Stacja Kultura" w radiowej Czwórce reżyser „Badań solarystycznych 2:0” Dawid Żakowski.

I ta forma podobała się widzom, zarówno młodzieży, dla której zorganizowano spektakl w piątek w czasie zajęć lekcyjnych, jak i widzom dorosłym – w sobotni wieczór.

- Rewelacja! Gratuluję i dziękuję za bardzo ciekawy wieczór – napisała nasza Czytelniczka @Kocham Sztukę.

Reżyseria: Dawid Żakowski
Scenografia i Kostiumy: Katarzyna Pol
Zespół: Piotr Piotrowicz, Kamil Polański, Vera Popova, Maciej Tomaszewski, Małgorzata Trajkowska
Wizualizacje: Adrien Cognac
Muzyka: Konrad Bańburski
Produkcja: Stowarzyszenie Sztuka Nowa