Prezentowane będą dwa filmy - klasyczne produkcje kinematografii, reprezentujące dwa różne style i odmienne estetyki - tak by trafić do jak największej rzeszy publiczności: „Nosferatu, symfonia grozy” z 1922 roku i „Gorączka złota” z 1925 z roku.

Filmy nie posiadają ścieżki dźwiękowej. By nie była to sama projekcja, lecz widowisko – pokazy uatrakcyjni zespól taperingowy. W skład zespołu wejdą zawodowi muzycy (akordeon, gitara, gitara basowa, perkusja, klawesyn, saksofon), grając na żywo podczas każdego seansu, zdynamizują i uatrakcyjnią wydarzenie. Przed każdą projekcją odbywać się będzie wykład kulturoznawcy o historii kinematografii, a po zakończeniu - rozmowa z widzami o filmach.

Dobór repertuaru podyktowany został wartością artystyczną i walorami estetycznymi, które mimo upływu lat są bardzo aktualne. Jest to materiał filmowy wysokiej klasy, niespopularyzowany przez masmedia, interesujący dla mieszkańców małych miejscowości.

Wydarzenie jest bezpłatne i rozpoczyna się codziennie o 20.00. Projekcje będą odbywały się w zależności od pogody w plenerze, remizie, szopie czy świetlicy wiejskiej. Codziennie rano w miejscu projekcji odbywać się będzie parada muzyczna reklamująca prezentacje, uczestnicy będą namawiali mieszkańców „od drzwi do drzwi” do uczestnictwa w seansie.
Nosferatu - Symfonia Grozy
Akcja toczy się tu głównie w hanzeatyckim mieście nad zatoką Meklemburską, gdzie w roku 1838 wybucha epidemia dżumy, zawleczonej na statku, którym ze swojego zamku w Karpatach przypłynął Renem graf Orlok, znany jako Nosferatu. Jest wampirem: w dzień śpi w trumnie, działa tylko nocą, wysysając krew. Ściągnął go tutaj wizerunek pięknej żony agenta handlowego, który przybył do niego w interesach. Ona też ostatecznie – młoda, szlachetna i niewinna – uwolni swoim poświęceniem miasto od klęski zarazy, zwabiając siewcę zła w pułapkę: otwiera w nocy okno, pozwala wysączyć swą krew; ale zatrzymuje Nosferatu tak długo, by doczekał pierwszych promieni słońca. Dotknięty nimi, wampir rozpływa się w powietrzu.
Gorączka Złota
Jest rok 1898. Kto może, wędruje do Klondike, udaje się tam również bohater filmu. Burza śnieżna, w czasie której szuka schronienia w napotkanej chacie, daje mu okazję poznania dwóch głośnych w tych okolicach ludzi: dobrego "Wielkiego" Jima i złego "Czarnego" Larsena. Odcięci przez nawałnicę i śniegi, przechodzą ciężkie chwile. Gdy zaczyna im brakować żywności, Larsen wędruje po zaopatrzenie, Jim omal nie zostaje kanibalem. Ostatecznie jednak wychodzą z opresji i zaprzyjaźniają się. Jim idzie do swoich źródeł złota, samotny poszukiwacz zmierza do osady. Tam poznaje piękną tancerkę Georie, w której zakochuje się po uszy; dziewczyna jednak tylko żartuje sobie z niego i udaje zainteresowanie nim tylko po to, by wzbudzić zazdrość swojego amanta. Nie przychodzi na umówiony wieczór sylwestrowy. Atoli zanim poszukiwacz ma czas pogrążyć się w rozpaczy...

Zakończenie można zobaczyć już jutro w niedzielę 23 września br. o godzinie 20.00 w janowieckiej Stodole Dworskiej. Wstęp wolny.