Już w początkowym okresie pracy, na przełomie lat 1918/1919, Jerzy Kuncewicz opracował projekt organizacji opieki nad dziećmi dla odradzającej się Rzeczypospolitej Polskiej. Poniżej zamieszczamy „Wezwanie” do rad miejskich i sejmików powiatowych w sprawie tworzenia lokalnych komisji ratowania dzieci opracowane przez Jerzego Kuncewicza. Wiele zawartych w tym wezwaniu idei można wykorzystać również o obecnych czasach. Dziękujemy panu Kazimierzowi Latuchowi (GUS) za udostępnienie tego historycznego dokumentu.

Piękne tradycje Państwa Polskiego w dziedzinie wychowania dzieci i młodzieży w momencie odradzania się narodu naszego wkładają na nas ciężki, ale radosny obowiązek — kontynuowania twórczego prac przyszłych pokoleń. Spotęgowane potrzeby, wywołane pożogą wojenną i stąd płynącymi licznymi kęskami, zmuszają społeczeństwo i Państwo do podjęcia szerokiej akcji zapomogowej, niezbędnej dla naszego dobra i rozwoju. Dzieci i młodzież pomimo na pozór wracające normalne warunki, dzieci i młodzież — te przyszłe ostoje naszego rozwoju — dziś w większości swojej są głodne i nie odziane. Nauka w takich warunkach jako też i wychowanie stają się niemożliwe prawie.

Min. Pr. i Op. Społ., zaczerpnąwszy dane na zasadzie przeprowadzonej ankiety, przyszło do przeświadczenia o konieczności zorganizowania szerokiej akcji, mającej nieść wydatną pomoc tym licznym rzeszom. Brak odpowiednich ośrodków życia na prowincji, niemożność wzięcia całego ciężaru na barki Państwa, konieczność współdziałania z nim instytucji samorządowych oraz czynników społecznych zmusza je do wystosowania niniejszego wezwania. Niech przy każdej Radzie Miejskiej, przy każdym Sejmiku Powiatowym powstanie Komisja dla spraw Opieki nad Dziećmi, wyłoniona z przedstawicieli tych ciał, która łącznie z reprezentantami instytucji społecznych tego typu jak Rada Główna Opiekuńcza, oparłszy się na funduszach, wyasygnowanych na ten cel przez instytucje samorządowe, mające prawny obowiązek opiekowania się najbardziej potrzebującymi, rozpocznie szeroką działalność rozdawnictwa obiadów i pożywienia w kuchniach szkolnych, bursach, schroniskach, świetlicach. Sytuacja finansowa wielu miast jest bardzo trudna, ale kredyty na ten cel znaleźć się powinny, a i pomoc ze strony Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej w miarę potrzeb i środków będzie zapewniona.

Celem rozwinięcia tej akcji w porozumieniu z Min. Spraw Wewn. wzywa się Rady Miejskie, stanowiące samodzielne powiaty i Sejmiki, do dokonania wyboru rzeczonych komisji, tudzież doniesienia niezwłocznie Min. Pr. i Op. Społ. o przyjętej uchwale i składzie komisji.

Po otrzymaniu przez Ministerstwo tych doniesień, zostanie bezzwłocznie dla odnośnego powiatu, miasta przeprowadzona stosowna akcja ratownicza.

Komisja Opieki nad Dziećmi w składzie od 3 do 5 osób wiana być wybrana na zebraniu plenarnym Rady Miejskiej miast, stanowiących samodzielne powiaty, względnie Sejmiku Powiatowego. Komisja ta następnie winna uzupełnić się na posiedzeniu organizacyjnym przez powołanie przedstawicieli R. G. O., Komitetów Ratunkowych, Organizacji Nauczycielskich, Kół Przyjaciół Młodzieży i t. p. z prawem głosu decydującego. W skład Komisji wchodzi delegat Min. Pracy i Op. Społ. z głosem decydującym, oraz z prawem weta przy sprawach podziału subsydium rządowych.

Po bliższe informacje należy zwracać się do Sekcji Opieki Społ. Min. Pracy i Op. Społ. Warszawa, ul. Rysia Nr 1.