Najnowsze dzieło to jeden z kilkudziesięciu tomów prozy bardzo popularnego i płodnego pisarza.  W dorobku Nowakowskiego są opowiadania, powieści, scenariusze filmowe i sztuki teatralne, w których utrwalono życie Polaków II połowy XX stulecia, wypełnione absurdem i różnymi formami zniewolenia. „Kryptonim ‘Nowak’”,wraz z  „Raportem o stanie wojennym” (Instytut Literacki, Paryż, 1982), reprezentują literaturę faktu o wysokich walorach artystycznych. Z tysięcy informacji zebranych w czasie inwigilowania „figuranta” Nowakowskiego, które mieszczą się w dwudziestu  IPN-owskich teczkach, pisarz  złożył fascynującą książkę. Starannie przeczytawszy raporty dotyczące jego osoby, wybrał najciekawsze wątki i opatrzył literackim komentarzem. Powstało dzieło jedyne w swoim rodzaju, które wciąga, przeraża, a czasem śmieszy, ponieważ i straszne, i komiczne są esbeckie zapiski. Dzięki talentowi pisarskiemu Nowakowskiego zarówno „wojna polsko-jaruzelska”, jak i działalność tajnej policji układa się w szereg sugestywnych obrazów, które trudno zapomnieć.
 
„Cuchnące teksty Nowakowskiego”, bo tak nazwali je recenzenci, według słów autora „nie kłamią, lecz przynoszą światło”. Na pytanie, dlaczego je czytał i opublikował odpowiada: „Musimy mieć wiedzę o naszej przeszłości, o naszych luminarzach, bo inaczej będziemy żyli w półprawdzie, w ciemności […] Trzeba także wziąć pod uwagę, że ludzie, którzy byli zaangażowani we współpracę, powiedzmy najogólniej, ze Służbą Bezpieczeństwa, i spełniali rolę dla niej użyteczną, funkcjonują dziś w życiu publicznym. Warto zatem zapytać: czy ci ludzie dają nam zdrowie, czy chorobę? Oni są przecież zarażeni uległością, konformizmem, oportunizmem i zdradą po prostu. Czy oni są godni, żeby w życiu publicznym cokolwiek lub kogokolwiek reprezentować? Może byliby godni, gdyby mieli odwagę powiedzieć: robiliśmy to z takich czy innych powodów, przepraszamy. Powstałaby jakaś sfera czystości moralnej, wróciłoby to, co jest zupełnie zapomniane: etyka. A tu ciągle słyszymy głosy: ja nic nie robiłem, to wszystko jest zafałszowane, to jest konfabulacja bezpieki, albo coś tam mówiłem, ale nikomu nie szkodziłem.” (Z wywiadu Anny Pawłowskiej z Nowakowskim dla „Dziennika Łódzkiego; maj 2007 r.)
Wieczór autorski Marka Nowakowskiego zorganizowano w Kuncewiczówce wspólnie z lubelskim oddziałem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Stanowił kolejną fazę rozważań na temat "Stosunek literatury do PRL - w czasach PRL i dziś", które rozpoczęto sesją naukową jesienią roku 2005. Wówczas wzięli w niej udział tacy pisarze jak Dorota Mentzel, Jacek Trznadel, Kazimierz Orłoś, Bohdan Zadura, Bohdan Królikowski, Krzysztof Dybciak i Jan Prokop. Na listopad bieżącego roku zaplanowano następne spotkanie autorskie kontynuujące ten wątek: do Kuncewiczówki przyjedzie sam prezes Zarządu Głównego SPP – Janusz Krasiński. Pisarz o tragicznym i heroicznym życiorysie spotka się z czytelnikami już 17 listopada.