Powstanie styczniowe to kamień węgielny w odzyskaniu niepodległości przez Polskę. Uczcijmy więc jego 155. rocznicę - zachęca młodzież z Nadwiślańskiego Legionu Strzeleckiego.
Józef Piłsudski zapisał się w historii Polski jako wybitny strateg i patriota. Poprzez ponadprzeciętne umiejętności wykorzystywania potencjału militarnego doprowadził do militaryzacji społeczeństwa polskiego. Dzięki temu Polacy zrozumieli, że interes państwa polskiego jest interesem wszystkich obywateli. Trafne jest także stwierdzenie, iż Józef Piłsudski odegrał ważną rolę jako orędownik patriotyzmu, który rozwinął w polskim narodzie miłość do Ojczyzny oraz poszanowania wartości - polskiej historii, dziedzictwa narodowego, języka ojczystego, tradycji czy kultury. Wywarł duży wpływ w kwestii przywracania pamięci o Powstaniu Styczniowym, a w jego przemówieniach i czynach wielokrotnie można zaobserwować gesty uznania dla weteranów.
Dla nas, żołnierzy wolnej Polski, powstańcy 1863 roku są i pozostaną ostatnimi żołnierzami Polski, walczącej o swą swobodę, pozostaną wzorem wielu cnót żołnierskich, które naśladować będziemy.
Przytoczone są częścią rozkazu Józefa Piłsudskiego ogłoszonego w rocznicę Powstania Styczniowego z 21 stycznia 1919 roku, dotyczącego uhonorowania Powstańców z 1863 roku poprzez zaliczenie ich do szeregów wojska z prawem noszenia munduru Wojska Polskiego w dni uroczyste. W swoim przemówieniu, Piłsudski podkreśla ofiarność i zapał weteranów w walce o niepodległą Ojczyznę w jakże nierównej walce, pomimo ubogiego wyposażenia i zupełnego braku umundurowania. Nawiązuje do więzi, jakie powinny łączyć wszystkich Polaków, nazywając Powstańców "naszymi ojcami i kolegami". W dalszej części rozkazu przypomina lata zapomnienia i zaznacza, że czasom niepamięci o polskich bohaterach należy położyć kres. Rozkaz ten miał być odczytany przed wszystkimi żołnierzami kompanii, szwadronów, baterii i zakładów, by wzorowali się oni na męstwie Powstańców Styczniowych i naśladowali wypracowane przez nich cnoty żołnierskie.
Słowa te mają charakter ponadczasowy i zachęcają do refleksji. Odbiorcami słów Józefa Piłsudskiego oprócz jego żołnierzy jesteśmy dzisiaj także i my. Każdy Polak i Polka, niezależnie od wieku, powinien znać historię Powstańców Styczniowych i wielu innych bohaterów polskiej ziemi i oddawać im należny szacunek. Naszą powinnością jest także bycie świadomym ogromu ofiarności i cierpienia, jaki został włożony w budowanie niepodległości kraju przez naszych przodków, by nie dopuścić już nigdy więcej do rozlewu Polskiej krwi i tęsknoty za utraconą wolnością.
Także młodzież z Nadwiślańskiego Legionu Strzeleckiego, mając na uwadze dziedzictwo Powstańców Styczniowych oraz przekaz Józefa Piłsudskiego, po raz ósmy wyruszy spod Świątyni Sybilli z Puław do Kazimierza Dolnego w celu upamiętnienia udziału w Powstaniu, studentów puławskiego Instytutu Politechnicznego i Leśnego
VIII Marsz szlakiem Powstańców Styczniowych 1863 - 2018 w 155. rocznicę Powstania Styczniowego
7.00 wymarsz spod Świątyni Sybilli w Puławach
Porządek uroczystosci rocznicowych w Kazimierzu 21 stycznia godz. 12.00
* msza św. w Farze
* złożenie wieńców przy płycie pamiątkowej za Farą
Tekst: Beata Dagmara Kopcińska - studentka Akademii Sztuki Wojennej w Warszawie
Skomentuj
Dodane komentarze (4)
-
Najliczniejszym przedstawicielem zrywu patriotycznego była polska drobna szlachta. Magnateria ziemiańska miała to w nosie. Vatykan to potępił. Włościanom było obojętne pod czyim knutem feudalnym będą - pana, plebana czy jako szwej obcej armii. A Żydzi ? Też brali udział - w licytacjach majątków poszlacheckich zarekwirowanych przez carat. Dyktator Powstania - Romuald Traugutt - skończył na szubienicy wydany przez Żyda, u którego się ukrywał w Warszawie.
-
....kiedy ide do tańca. czuje w portkach powstańca....
-
A jak poszedł król na wojnę,
Grały jemu surmy zbrojne,
Grały jemu surmy złote
Na zwycięstwo, na ochotę...
A jak poszedł Stach na boje,
Zaszumiały jasne zdroje,
Zaszumiało kłosów pole
Na tęsknotę, na niedolę...
A na wojnie świszczą kule,
Lud się wali jako snopy,
A najdzielniej biją króle,
A najgęściej giną chłopy.
Szumią orły chorągwiane,
Skrzypi kędyś krzyż wioskowy...
Stach śmiertelną dostał ranę,
Król na zamek wraca zdrowy...
A jak wjeżdżał w jasne wrota,
Wyszła przeciw zorza złota
I zagrały wszystkie dzwony
Na słoneczne świata strony.
A jak chłopu dół kopali,
Zaszumiały drzewa w dali.
Dzwoniły mu przez dąbrowę
Te dzwoneczki, te liliowe...-
@ Pijany z Grodarza Niech Żyje Wojna to jedna z piosenek Stanisława Grzesiuka.Treść troszkę podobna do wiersza M.Konopnickiej j/w. Powstała przed 1939 i była zakazana przez sanację. Śpiewał ją lumpenproletariat warszawski ( i Grzesiuk też z nimi). Kliknij ją na You Tube
-
Sens jest ten sam, ale wiersz Marii Konopnickiej tak bardzo chwyta za serce .
-
@ ewa M.Konopnicka opisała wierszem dzielność naszych szwoleżerów epoki napoleońskiej. You Tube Samosierra (A czyjeż to imię...)
-
,,Ci co polegli idą w Bohatery ,Ci co przeżyli idą w Generały"
-
-
Co to jest Akademia Sztuki Wojennej - brzmi przerażająco, czy ktoś poszalal z nazwą?
-
Przecież jesteśmy w stanie wojny z Ruskiem. Tak mówił p.Macierewicz. Apoteoza stanu wojny wymaga kwiecistości nazw. Inni powinni brać to za wzór i zmieniać.
- Wyższa Szkoła Sztuk Policyjnych
- Akademia Sztuk Rolniczych
- Szkoła Sztuki Więzienniczej -
Akademia Sztukmistrza Ministra Obrony Narodowej RP.
-
Obecna elita chce dla sobie znanych celów nauczyć naszą młodzież pięknie umierać, czemu nie chcą uczyć pięknie żyć...
-
Bo pięknie żyją " Króle", a pięknie umierają " Chłopi".
p. To Konopnicka.
-
Grały jemu surmy zbrojne,
Grały jemu surmy złote
Na zwycięstwo, na ochotę...
A jak poszedł Stach na boje,
Zaszumiały jasne zdroje,
Zaszumiało kłosów pole
Na tęsknotę, na niedolę...
A na wojnie świszczą kule,
Lud się wali jako snopy,
A najdzielniej biją króle,
A najgęściej giną chłopy.
Szumią orły chorągwiane,
Skrzypi kędyś krzyż wioskowy...
Stach śmiertelną dostał ranę,
Król na zamek wraca zdrowy...
A jak wjeżdżał w jasne wrota,
Wyszła przeciw zorza złota
I zagrały wszystkie dzwony
Na słoneczne świata strony.
A jak chłopu dół kopali,
Zaszumiały drzewa w dali.
Dzwoniły mu przez dąbrowę
Te dzwoneczki, te liliowe...