Gościem specjalnym tegorocznej edycji Festiwalu Dwa Brzegi będzie brazylijski reżyser Bruno Barreto, syn producentów filmowych. Wielokrotnie nagradzany i nominowany do nagród filmowych (Międzynarodowy Festiwal filmowy w Moskwie: 1973 nominacja do nagrody głównej za „for: Tati, A Garota”, za „Cztery dni we wrześniu” nagroda główna publiczności na Festiwalu Filmowym w Los Angeles 1997, nominacja do Złotego Niedźwiedzia na Berlinale 1997, nominacja do Nagrody Akademii Filmowej w kategorii Najlepszy Film Nieanglojęzyczny , Festiwal Filmowy Gramado 1977: nagroda dla najlepszego reżysera oraz nominacja dla najlepszego filmu za „Dona Flor i jej dwóch mężów”).

Swój pierwszy film „Tati” (1973) zrobił w wieku 18 lat, cztery lata później zawojował świat filmem „Dona Flor i jej dwóch mężów”. Tytułowa Dona Flor, w tej roli boska Sonia Braga, miota się pomiędzy namiętnymi wspomnieniami Vadinho, swojego pierwszego męża utracjusza, a spokojnym życiem ze statecznym Teodoro, aż w pierwszą rocznicę śmierci Vadinho nawiedza ją jego duch. Muzykę do filmu skomponował drugi nasz gość, Francis Hime, i z tego też względu „Dona Flor” otwierać będzie w tym roku naszą sekcję „Muzyka, moja miłość”. Poza tym przypomnimy „Gabrielę” (1983) z Marcello Mastroiannim i Sonią Bragą - muzykę do filmu skomponował Antonio Carlos Jobim, wybitny twórca bossa novy, którego sylwetkę przypomnimy w filmie „A casa do Tom”.

Premierowo pokażemy „Linię 174” (film otwarcia Międzynarodowego Festiwalu w Rio de Janeiro 2008). To oparta na faktach historia porwania autobusu w 2000r. w Rio de Janeiro przez 21-letniego, bezdomnego Sandro, który sterroryzował 11 pasażerów, czemu na żywo przez blisko 5 godzin przyglądała się cała Brazylia. Zdarzenie już wcześniej zainspirowało innego reżysera Jose Padilhę do nakręcenia dokumentu „Autobus 174” (2002).

Po ubiegłorocznej premierze „Elitarnych”, w tym roku, po raz pierwszy w Polsce, Festiwal Dwa Brzegi prezentuje drugi, wstrząsający dokument młodego reżysera pt. „Garapa”, który przenosi nas w świat chronicznego głodu. Jak mówi Padilha, celem filmu było dać widzom możliwość emocjonalnego i osobistego zrozumienia problemu głodu, poprzez obcowanie z trzema rodzinami, które w sytuacji ciągłego braku pożywienia próbują znaleźć swój sposób na przetrwanie. Tytułowa garapa, to woda zmieszana z cukrem, którą są karmione dzieci – najtańszy, a wysokokaloryczny napój. Już w swej formie film jest minimalistyczny: nakręcony na czarno-białej taśmie 16 mm, z dźwiękiem mono i pozbawiony muzyki korzysta tylko z niezbędnych środków, podobnie, jak garapa, która zapewnia tylko niezbędne do przeżycia minimum.

Zapraszamy do Kazimierza na festiwal Dwa Brzegi! Początek już 1 sierpnia!