Krwawa środa odcisnęła bolesne piętno na wielu rodzinach Kazimierza i okolic. Nagle z ulic i domów zniknęli ludzie, brutalnie rozstrzelani, wywiezieni do obozów koncentracyjnych. Ci, którzy pozostali, w większości kobiety, musieli na nowo ułożyć sobie życie w trudnej rzeczywistości wojennej. 18 listopada 1942 r. wciąż trwa w pamięci.

Przez niemieckie obozy koncentracyjne przeszło w czasie II wojny światowej wielu mieszkańców Kazimierza i gminy. Ich pamięć celebrowano tradycyjnie w jedną z lutowych niedziel.

„Miasteczko ma okna z bursztynu i tak ukazuje się oczom zawieszone u gór” –  pisał przed wojną Czechowicz. I już obraz tak dotąd wyraźny rozpływa się i oczom ukazuje się inna rzeczywistość. Jaka? Tu można wstawić w zasadzie dowolny obrazek. Każdy, kto w Kazimierzu zostawić choć odrobinę siebie – ma swój. Jaki jest Kazimierz Jana Tadeusza Księskiego?