Na murach fary codziennie około godziny dziewiątej rano na kilka minut pojawia się profil twarzy mężczyzny. Wyraźnie widać wydatny nos, oczy, brodę i usta, a jak się uważnie przypatrzeć – burzę loków przypominającą barokowe peruki. Cień jest wyraźny, ale pojawia się tylko wiosną i jesienią w okolicy równonocy. Któż to taki pokutuje na fasadzie kazimierskiej fary?

Trudno dziś określić, czy jest postacią historyczną, czy tylko legendarną. Jan Długosz pisze o niej jako o nałożnicy króla Kazimierza Wielkiego. A że Kazimierz nad Wisłą był miastem królewskim i o bytności tegoż monarchy krążą tutaj legendy, nic więc dziwnego, ze do już istniejących – dodano opowieść kolejną – o Esterce.