Tu czas się zatrzymał

Rozstrzygnięto konkurs „Subiektywna opinia o … mieście, miejscu, miejscowości” zorganizowany przez portal www.nocowanie.pl. Zwycięzcą i szczęśliwym posiadaczem kompletu 13 przewodników turystycznych został Tomasz Michałkiewicz z Kielc.

A oto wyróżniona wypowiedź:

KAZIMIERZ DOLNY to miasteczko w woj. lubelskim, zwane „perłą renesansu” z powodu przepięknej architektury, malowniczych widoków i „klimatu”, jakiego nigdzie indziej nie doświadczymy. Miejscowość znana jest m.in. z odbywających się tam licznych festiwali. Organizowane do 2004 Lato Filmów potrafiło zgromadzić nawet do 70 tys. widzów, co przy czterotysięcznej liczbie mieszkańców robi duże wrażenie. W tym roku po raz drugi odbył się festiwal Dwa Brzegi, którym kieruje Grażyna Torbicka i na którym panuje niesamowita atmosfera.

Jednak Kazimierz to nie tylko festiwale i szeroko rozumiana „sztuka uliczna”. To przyjaźni mieszkańcy, piękne kamienice, drewniane, swojskie chaty urzekające swoim klimatem to kawiarenki, galerie, stare mury miasta tworzące wąskie uliczki, zabytki i przyroda. To wszystko sprawia, że nie sposób nacieszyć oka. Można tu nie czytać gazet, wyłączyć komórkę, zanurzyć się w świecie snu. Spacerując wąskimi uliczkami, mamy czas na to, by wszystko przemyśleć, poukładać, czasem zacząć coś od nowa.

Z wielu atrakcji turystycznych opiszę tylko kilka. Miejscem, które na pewno warto zobaczyć, jest należąca do zabytków klasy zerowej Stara Chata pochodząca z przełomu XVII i XVIII. Położona w dolinie rzeki Grodarz pozwala poczuć klimat odległych czasów, umożliwiając nie tylko zwiedzanie, ale także wypoczynek. Znajduje się ok. 1,5 kilometra od Rynku na szlaku spacerowym do "Wąwozu Korzeniowego", który jest jednym z najpiękniejszych miejsc w okolicy.

Warto również wybrać się do ruin zamku. Według zapisków Jana Długosza został on wybudowany na polecenie Kazimierza Wielkiego w latach 40. XIV w. Przy zamku znajduje się baszta. Nie ma zgodności co do określenia jej przeznaczenia. W zależności od źródła przypisywane są jej funkcje więzienia, latarni rzecznej, siedziby straży celnej, a nawet skarbca. Zamek był dwukrotnie zniszczony. Pierwszy raz podczas wojny ze Szwedami, natomiast po raz drugi - w walkach pomiędzy Augustem II i Stanisławem Leszczyńskim, w wyniku czego popadł w ruinę i do końca wieku został całkowicie opuszczony. Do dzisiaj zachował się pełen zarys murów obwodowych, ściany domów mieszkalnych oraz wspominana już baszta północna. Będąc już na zamku, nie zapomnijmy o wejściu na wieżę, z której można podziwiać panoramę Kazimierza i piękną dolinę Wisły. A propos Wisły - należy koniecznie skorzystać z rejsu „batami”. Są to drewniane łodzie z płaskimi kadłubami i takąż rufą. Służyły m.in. do transportu surowców Wisłą do Warszawy. Dzisiaj służą już tylko do przewozu turystów. W ciągu rejsu przy zachodzie słońca można zobaczyć sporo ciekawych miejsc, a niesamowite kolory potęgują piękno krajobrazu i przyrody.

Bardzo ciekawym miejscem jest Góra Trzech Krzyży. Postawione w 1708 roku krzyże nawiązują do Golgoty i upamiętniają liczne ofiary zarazy morowej, która miała miejsce na tych terenach. Z Góry Trzech Krzyży rozpościera się widok na cały Kazimierz i okolice.

Ogromnym plusem Kazimierza Dolnego są ceny. O nocleg wcale nie jest trudno, a koszty zadowolą kieszeń każdego turysty.

Kazimierz Dolny - miasteczko, gdzie czas się zatrzymał, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie, gdzie wszyscy odpoczną od codziennych problemów, zgiełku i obowiązków.

Opisane miejsca to tylko namiastka Kazimierza Dolnego. Resztę polecam sprawdzić osobiście, gdyż nie sposób wymienić wszystkich zakątków, zakamarków, tajemnic i sekretów tego miasteczka. Mam nadzieję, że Kazimierz Dolny nad Wisłą urzeknie wszystkich i każdy znajdzie w nim coś dla siebie.

Zachęcam gorąco do odwiedzin słowami piosenki pana Marka Grechuty, który tak pisał o tym miejscu:
„(…) Kazimierzu nasz. Ty coś w sobie masz.
Ci zostawią… serca, którym szczęście dasz (...)”.

Wyróżniona została również wypowiedź Natalii Czai z Lublina, która zachwala uroki Krynicy Zdroju. Nagroda to Wielki Atlas Świata. Tę wypowiedź można przeczytać tutaj.