Głębocznica, którą już znam z pierwszej eksploracji tras po lewej stronie obwodnicy opolskiej, wciąż mami błękitem przylaszczek i sepią lessowych stromych ścian z koronką wystających korzeni. Niewątpliwie piękny ten obrazek zakłóca inny błękit z akcentami czerni, nieco na uboczu, ale i tak widoczny. To worki ze śmieciami. Skąd się tu wzięły? Pewnie podrzucił je jakiś „esteta”, tak dla zrównoważenia piękna. Takich „przylaszczek” po tej stronie obwodnicy jest więcej, wystarczy przejść się drogą do wąwozu Toboła lub Na Niwkę. Te w wąwozie, który miejscowi nazywają Na Czarny Las, są jednak większe, okazalsze… Z nadmiaru takiego „piękna” chciałoby się aż krzyczeć… W zasadzie byłoby też i gdzie – głos po polach, na które wyprowadza wąwóz, niósłby się szeroko. Na szczęście przyroda koi rozdrażnienie mnogością ciepłych barw, wśród których teraz dominują różne odcienie rudości. Wrócę tu chociażby dla łanów nawłoci, by zobaczyć, jak latem żółte wiechy kwiatów kontrastują z zielenią skrętoległych liści.
Droga coraz bardziej przytula się do ściany lasu, kusząc otwartymi wejściami do kolejnych wąwozów. Nie teraz. Zaraz. Przede mną… No właśnie – co? Droga nagle się rozwidla. Wyraźnie skręca w prawo, ale gubi przy tym znak zielonego szlaku. Ten prowadzi w lewo. Tak? Wybieram złoty środek – ten podobno zawsze najlepszy: idę prosto. Mapa pokazuje drogę, którą idę, ale wiem, że wkrótce się skończy. I tak jest w istocie – polna droga przechodzi w ścieżkę, a ta wkrótce ginie wśród drzew. Zawisam nad kolejnym wąwozem, tym razem naturalnym. To Wygonów albo - jak mówią miejscowi - Wygon. Miejsce, gdzie wypasano bydło. Jedną z jego odnóg udaje mi się zejść na dno, którym szmerze wodomcza. Znajduję nad nią żółte zawilce – pierwszy raz w życiu widziane w naturze – i znane mi już dobrze złocie, a także prawdziwe łany przylaszczek, tych prawdziwych. To pewnie od nich swoją nazwę wziął Niebieski Kąt, bo właśnie w jego pobliżu niebieskich kwiatków jest najwięcej. Ciekawe miejsce, całe w błękicie, razem z kapliczką Chrystusa Frasobliwego. To Wierzchoniów – wieś rozciągnięta wzdłuż trasy lubelskiej.
Wracam w głąb lasu. Bez trudu odnajduję zielony szlak, który wprowadza mnie na ścieżkę, znowu pełną przylaszczek. Właściwie nie tyle wyprowadza, co wprowadza, bo ścieżka zagłębia się w niewielką głębocznicę pełną wykrotów. To najtrudniejszy odcinek trasy, która wkrótce doprowadza mnie do miejsca, gdzie podjęłam decyzję o drodze w nieznane. Teraz już mogę skorzystać z zaproszenia wąwozu, który towarzyszył mi wzdłuż całej drogi Na czarny Las. To miejsce już nam z poprzedniej wędrówki, więc szybko schodzę do opolskiej obwodnicy. I dobrze, bo już się zmierzcha…
Droga coraz bardziej przytula się do ściany lasu, kusząc otwartymi wejściami do kolejnych wąwozów. Nie teraz. Zaraz. Przede mną… No właśnie – co? Droga nagle się rozwidla. Wyraźnie skręca w prawo, ale gubi przy tym znak zielonego szlaku. Ten prowadzi w lewo. Tak? Wybieram złoty środek – ten podobno zawsze najlepszy: idę prosto. Mapa pokazuje drogę, którą idę, ale wiem, że wkrótce się skończy. I tak jest w istocie – polna droga przechodzi w ścieżkę, a ta wkrótce ginie wśród drzew. Zawisam nad kolejnym wąwozem, tym razem naturalnym. To Wygonów albo - jak mówią miejscowi - Wygon. Miejsce, gdzie wypasano bydło. Jedną z jego odnóg udaje mi się zejść na dno, którym szmerze wodomcza. Znajduję nad nią żółte zawilce – pierwszy raz w życiu widziane w naturze – i znane mi już dobrze złocie, a także prawdziwe łany przylaszczek, tych prawdziwych. To pewnie od nich swoją nazwę wziął Niebieski Kąt, bo właśnie w jego pobliżu niebieskich kwiatków jest najwięcej. Ciekawe miejsce, całe w błękicie, razem z kapliczką Chrystusa Frasobliwego. To Wierzchoniów – wieś rozciągnięta wzdłuż trasy lubelskiej.
Wracam w głąb lasu. Bez trudu odnajduję zielony szlak, który wprowadza mnie na ścieżkę, znowu pełną przylaszczek. Właściwie nie tyle wyprowadza, co wprowadza, bo ścieżka zagłębia się w niewielką głębocznicę pełną wykrotów. To najtrudniejszy odcinek trasy, która wkrótce doprowadza mnie do miejsca, gdzie podjęłam decyzję o drodze w nieznane. Teraz już mogę skorzystać z zaproszenia wąwozu, który towarzyszył mi wzdłuż całej drogi Na czarny Las. To miejsce już nam z poprzedniej wędrówki, więc szybko schodzę do opolskiej obwodnicy. I dobrze, bo już się zmierzcha…
ZOBACZ NA MAPIE
Startujemy sprzed sklepu Biedronka w Bochotnicy. Kierujemy się w stronę obwodnicy opolskiej. Skręcamy w pierwszą polną drogę w lewo. Wchodzimy w głębocznicę ze znakami zielonego szlaku. Wychodzimy na pola. Gdy zielony szlak skręca gwałtownie w lewo, my idziemy prosto i zanurzamy się w las. Wkrótce schodzimy w głąb wąwozu. Dochodzimy do głównej linii wąwozu Wygonów, którego wylot jest w Wierzchoniowie tu obok agroturystyki Niebieski Kąt. To ciekawe miejsce z niebieską kapliczką Chrystusa Frasobliwego. Wracamy do wąwozu i tuż za Niebieskim Kątem kierując się oznaczeniami zielonego szlaku skręcamy w prawo w niewielki malowniczy wąwozik. Od znaku do znaku - wracamy w miejsce, gdzie zboczyliśmy ze szlaku. Wracamy wąwozem, do którego wejście ktoś zaznaczył żółto - czarna taśmą - tuz obok zielonego szlaku, którym tu doszliśmy. Wąwóz wyprowadzi nas na obwodnicę opolską, skąd z łatwością wrócimy do Biedronki.
Startujemy sprzed sklepu Biedronka w Bochotnicy. Kierujemy się w stronę obwodnicy opolskiej. Skręcamy w pierwszą polną drogę w lewo. Wchodzimy w głębocznicę ze znakami zielonego szlaku. Wychodzimy na pola. Gdy zielony szlak skręca gwałtownie w lewo, my idziemy prosto i zanurzamy się w las. Wkrótce schodzimy w głąb wąwozu. Dochodzimy do głównej linii wąwozu Wygonów, którego wylot jest w Wierzchoniowie tu obok agroturystyki Niebieski Kąt. To ciekawe miejsce z niebieską kapliczką Chrystusa Frasobliwego. Wracamy do wąwozu i tuż za Niebieskim Kątem kierując się oznaczeniami zielonego szlaku skręcamy w prawo w niewielki malowniczy wąwozik. Od znaku do znaku - wracamy w miejsce, gdzie zboczyliśmy ze szlaku. Wracamy wąwozem, do którego wejście ktoś zaznaczył żółto - czarna taśmą - tuz obok zielonego szlaku, którym tu doszliśmy. Wąwóz wyprowadzi nas na obwodnicę opolską, skąd z łatwością wrócimy do Biedronki.