Na Ukrainie wyszukują zapomniane polskie cmentarze, sprzątają i przywracają pamięci odnalezione mogiły. W Polsce opiekują się opuszczonymi cmentarzami ukraińskimi. Organizują rajdy śladami ważnych wydarzeń historycznych.
Rajd Pamięci Marii Wiercińskiej vel Felicji Korzeniowskiej ps. Czarna Marysia - sanitariuszki 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK to kolejna inicjatywa Stowarzyszenia Wołyński Rajd Motocyklowy. Jego członkowie przejechali 250 km składając kwiaty i zapalając znicze w miejscach pamięci narodowej w Kazimierzu Dolnym, Lesie Stockim, Lublinie, Juliopolu, Zawadzie, Kocku, Puławach i Wierzchoniowie.
Wśród odwiedzanych miejsc nie zabrakło oczywiście tych związanych z Czarną Marysią. Rajd rozpoczął się w Kazimierzu na cmentarzu żołnierzy radzieckich, gdzie oprócz żołnierzy sowieckich pochowani zostali - bezimiennie - także żołnierze polscy, wśród nich pochodząca z Ostroga na Ukrainie Maria Wiercińska ps. Czarna Marysia, która poległa pod Juliopolem 18 lipca 1944r. podczas udzielania pomocy rannemu. Pochowano ją we wsi Zawada, oznaczając miejsce pochówku prostym brzozowym krzyżem i biało – czerwoną opaską. Do Kazimierza jej szczątki trafiły w 1951 r. i dopiero niedawno z inicjatywy stowarzyszenia WRM zostały oznaczone stosowną tabliczką.
- Rajd był okazją do przypomnienia postaci Czarnej Marysi, która jest symboliczną postacią dla naszego stowarzyszenia jako że wiąże Wołyń z Kazimierzem – mówi Henryk Kozak prezes Stowarzyszenia Wołyński Rajd Motocyklowy. – Był także okazją do zacieśnienia współpracy z Lubelskim Środowiskiem 27 WDP AK, którego członkowie także wzięli udział w naszym rajdzie.Sylwetkę Czarnej Marysi przedstawił Mariusz Stefański z Lubelskiego Środowiska 27 WDP AK.
- Czarna Marysia. Jej prawdziwe nazwisko to Maria Wiercińska. Pochodzi z Ostroga. Tam działa w konspiracji pod pseudonimem Królowa. Dostaje się do więzienia. Udaje się ją wykupić. Wstępuje do oddziału partyzanckiego por. Gzymsa. Zmienia nazwisko na Felicja Korzeniowska ps. Czarna Marysia. Z oddziałem partyzanckim idą na zbiórkę w rejonie Włodzimierza, Kowla, Zasmyk, Osowa. Tam jest koncentracja 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK. Od tamtej pory jako sanitariuszka liniowa – cały czas na linii przy żołnierzach – idzie z 27-ą przez Wołyń, Polesie na Lubelszczyznę. Jest koncentracja w lasach parczewskich. Niemcy zauważają tę koncentrację. Organizują na nich obławę. Udaje się 27-ej wyjść w nocy 18 lipca. W nocy na stacji Gródek atakują ich Niemcy – opowiada Mariusz Stefański. – Marysia jest bardzo szanowana. Lubiana przez oddział. Żołnierze wspominają, że nosiła się z godnością.
W Lublinie przed pomnikiem Obrońców Wołynia prezesowi stowarzyszenia WRM Henrykowi Kozakowi przedstawiciele Zarządu Okręgu Wołyńskiego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej wręczyli odznakę pamiątkową "Krzyż Obrońców Wołynia 1939 - 1944" za kultywowanie etosu 27 Wołyńskiej Dywizji Piechoty AK.
Rajd dobiegł końca, ale przed stowarzyszeniem kolejne zadania.- Pod koniec października planujemy po raz kolejny pojechać na Ukrainę, by dokończyć prac porządkowych na Polesiu Wołyńskim w ramach akcji „Pamięć i świadomość - zapomniane dziedzictwo na Ukrainie". Projekt realizowany jest we współpracy z Narodowym Instytutem Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicami Polonika – mówi Henryk Kozak. – To będzie także nasze tegoroczne Wołyńskie światełko pamięci.
Fot. Stowarzyszenie Wołyński Rajd Motocyklowy