Przede wszystkim z całą mocą podkreślam, że była to decyzja przemyślana, podjęta mimo, że przewidywałem, jakie może ona wywołać nastroje i konsekwencje. Dziś potwierdzam, że była ona konieczna i gdyby trzeba było – podjąłbym ją znowu, nie bacząc na nic innego, niż bezpieczeństwo ludzi, nie tylko mieszkańców, ale i turystów. Kwestie te są nadrzędne i stoją ponad popularnością oraz wizerunkiem. Uznałem, że narażenie się jakiemukolwiek środowisku jest mniejszym złem, niż narażenie życia i zdrowia ludzkiego. Sprawy tej nigdy nie rozpatrywałbym w kategorii wyboru.
Decyzja podjęta została w odpowiednim momencie, dzięki czemu udało się uniknąć komplikacji i sensacji. Poprzedziła ją głęboka analiza i ocena stanu rzeczy, czyniona na podstawie obserwacji i szeregu konsultacji; był to proces podyktowany wyższą koniecznością, nie zaś impuls. Uznałem, że moim obowiązkiem jako burmistrza jest działać sprawnie i odpowiedzialnie. Świadomie gotów jestem podejmować decyzje niepopularne, lecz rozważne.
Decyzję o apelu podjąłem, gdy nastąpiło zalanie odcinka ul. Puławskiej - drogi dojazdowej od strony Puław. Turyści, którym udałoby się dojechać, mieliby utrudnioną drogę powrotu, ponieważ trasę tę zamknięto. Nie wiadomo, czy moglibyśmy liczyć na ich wyrozumiałość i na to, że będą nas dobrze wspominać. Co najważniejsze jednak – podstawowym zadaniem służb ratowniczych i porządkowych było opanowanie sytuacji i niedopuszczenie do katastrofy. To był cel nadrzędny. Kierowanie ruchem i organizacja powrotu do domów Gości byłaby jedynie komplikacją. Priorytetem było ocalić Parchatkę. Ruch turystów w takim momencie i przy tamtych okolicznościach mógłby się skończyć tragicznie.
To, że do tragedii nie doszło, zawdzięczamy w dużej mierze temu, że akcja przebiegała sprawnie i w sposób zorganizowany.
Sam byłem na wałach, na własne oczy widziałem przerażenie ludzi, morderczy wysiłek i odwagę strażaków, żołnierzy, ratowników, cywili – im wszystkim winniśmy wdzięczność za to, że nas ratowali. W kontekście dramatów traconych domów, ataków chorób wywołanych strachem i tragedią, niepoważnym byłoby objaśnianie objazdów lub zabranianie wstępu gapiom, których i tak nie brakowało. W tym również kontekście, gdy zagrożone było ŻYCIE ludzi pracujących na wale, nie wypada mi się ustosunkowywać do strat wywołanych przerwą w ruchu turystycznym i lukami w hotelowych grafikach… W akcji ratunkowej na wale brało udział w sumie ponad 1500 osób. W krytycznej chwili, na odcinku grożącym przerwaniem, ratownicy pracowali w dziesięcioosobowych grupach, by w razie czego woda zabrała tylko (tylko?) dziesięciu!
Widząc wszystkie te wydarzenia na własne oczy, uczestnicząc w ludzkim nieszczęściu, nie wyobrażałem sobie akcji ewakuacyjnych przy udziale turystów. A przypominam, że ewakuacja była zarządzona. W tym samym czasie, gdy obowiązywało zarządzenie, na rozmięknięty wał w Parchatce wjeżdżali motocykliści, chcący obejrzeć sobie akcję.
Nie bez znaczenia jest fakt, że mieliśmy problemy z prawidłowym funkcjonowaniem kanalizacji sanitarnej. Z wielkim trudem, ale z tym problemem sobie poradziliśmy, jednak przy większej ilości ludzi w Kazimierzu moglibyśmy stanąć przed kolejnym zagrożeniem, które mogłoby w konsekwencji przynieść znacznie większe straty.
Na koniec dodam, że trudno mi uwierzyć, by mój apel w mediach miał istotnie przypisywane mu ogromne znaczenie. Telewizje pokazywały zatopione Powiśle, nazywając je „najbliższą okolicą Kazimierza”. Nie odmawiajmy Polakom inteligencji i rozsądku: każdy, kto widział domy zalane po dach i stale podnoszącą się wodę, łzy i rozpacz - musiał w imię rozumu podjąć decyzję o pozostaniu w domu.
Zaraz po tym, gdy sytuacja się ustabilizowała, zarządziłem sprzątanie i wszelkie czynności przygotowujące miasto do kolejnego weekendu. Na bieżąco informuję o tym, że Kazimierz jest gotów do przyjmowania Gości, że są oni bezpieczni i pożądani.
Jestem głęboko przekonany, że w tamten feralny weekend jedyną atrakcją turystyczną byłoby zwiedzanie powodzi. Pozwólcie Państwo, że myśląc o tych, którzy stracili wszystko łącznie ze zdrowiem, pozostawię to bez komentarza.
Jeśli w przyszłości sytuacja będzie tego wymagała, bez wahania podejmę taką samą decyzję w trosce o życie ludzi.
Nie wszystko da się przewidzieć, czego dowodzi przykład Janowca, gdzie nikt nie spodziewał się katastrofy. W Kazimierzu wtedy też wszystko mogło się zdarzyć.
Niezależnie od okoliczności, których często nie jesteśmy w stanie przewidzieć, w Urzędzie Miasta trwają intensywne działania promocyjne, które są długofalowym procesem. Nic nie dzieje się od razu. Efekty naszych inicjatyw, m.in. związanych z pozyskanymi przez nas środkami unijnymi przeznaczonymi na rozwój marki „Kazimierz Dolny”, będą niebawem widoczne. Na koniec dodam, że panuje światowy kryzys i recesja w turystyce w ogóle. Nie zdołamy przeskoczyć tego faktu, lecz robimy wszystko, co w naszej mocy, by Kazimierz w jak najmniejszym stopniu odczuł skutki tej sytuacji i nadal był miasteczkiem atrakcyjnym, kochanym przez Turystów.
Burmistrz Grzegorz Dunia