Biały Anioł na piedestale

Angelus. Jego brązowa statuetka autorstwa Mileny i Arkadiusza Widelskich osadzona na granitowym cokole przedstawia uskrzydloną postać człowieka symbolizującą zgodnie z założeniami zawartymi w preambule nagrody wszystkie „anielskie osobowości”, dla których inspiracją jest ewangeliczna koncepcja człowieka i jego odniesień […] których wyróżnia wrażliwość sumień, piękno poświęcenia i twórcza kreatywność.”
Jedną z takich osób jest związana rodzinnie z Kazimierzem Alicja Barton pielęgniarka, poetka i wolontariuszka, która już w czasie swojej działalności zawodowej w jednym z lubelskich liceów nazywana była przez podopiecznych Białym Aniołem. Teraz ten Biały Anioł stanął na piedestale i odebrał statuetkę Angelusa miłosierdzia.
- Moją przewodnią myślą, którą przekazywałam dzieciom, było: „Czy umiesz światu coś dać, czy tylko brać? Pyta o to twoja siostra i brat. Podziel się tym, co masz, jeżeli miłość w sercu masz” – mówi Alicja Barton, którą wielu pamięta jako Jaśkową babcię z audycji „Jasiek” Ewy Dados w Radiu Lublin. Kiedy program zszedł z anteny, Jaśkowcy spotykali się u Czechowicza. „Czytanki u Czechowicza” to były nie tylko spotkania z literaturą dla dzieci, którym wyznaczono by li tylko bierną rolę odbiorców. Dzieci w towarzystwie rodziców i dziadków recytowały wiersze, śpiewały, grały na różnych instrumentach.
- To były przepiękne spotkania, które wypełniały całe niedzielne popołudnia – wspomina Alicja Barton. – Bardzo mi ich brakuje.
Poetka stworzyła też grupę „Dziecięce Artis”, która w ramach wolontariatu – dzieci dzieciom – dawała koncerty dla swoich chorych rówieśników na oddziałach szpitalnych, gdzie także sama była aktywnym wolontariuszem. Napisała ponad 300 wierszy, kilkadziesiąt bajek i cyklicznie czytała je małym pacjentom w Szpitalu Dziecięcym w Lublinie i Hospicjum Małego Księcia. Jej książeczki – cegiełki wspierały i lubelskie hospicjum, i fundację Ewy Błaszczyk A kogo? Czytała je także mamom oczekującym dziecka na oddziałach ginekologicznych, a dokładnie to właśnie tym nie narodzonym jeszcze maluchom. Organizowała spotkania literackie w żłobkach, przedszkolach i szkołach całego województwa, także w Kazimierzu.
- Wielką przyjemnością dla mnie było pracować z dziećmi – mówi Alicja Barton. – Podczas naszych spotkań dzieci były zadowolone, uśmiechnięte.W szpitalach jak tylko się pojawiałam w świetlicy szpitalnej na którymś z oddziałów, już biegły wołając: O, przyszła pani Alicja! O przyszła babcia – bo dzieci wiedziały, że w Radiu Lublin jestem Jaśkową babcią.
Tak więc brązowa statuetka Angelusa trafiła do rąk Jaśkowej babci, która serce oddała nie tylko swoim dzieciom, ale wielu, wielu innym, które tego serca potrzebowały.
- Jestem dumna z tego, że wzięli mnie aniołowie do swojej grupy – mówi Alicja Barton po otrzymaniu nagrody. – Cieszę się, że mogę liczyć na dobro drugiego człowieka, że otaczają mnie przyjaciele, którzy o mnie pamiętają, to mnie bardzo podbudowuje.
Pandemia, a także stan zdrowia poetki nie pozwala jej teraz spotykać się z dziećmi, ale Alicja Barton obiecuje, że do takich spotkań jeszcze powróci. W międzyczasie wspólnie z córką Katarzyną wydała tomik wierszy. Jej część nosi tytuł „Uwierz”, a wiersze córki „Niebo musi zaczekać”.
– To nasz wspólny sukces – mówi o tym tomiku Alicja Barton. – Napisałam je w czasie swojej choroby, ale one nie straszą, przeciwnie – dają dużo otuchy, dają nadzieję.
Tegoroczny Angelus dołączył do kolekcji innych nagród Alicji Barton i zajął miejsce obok Orderu Uśmiechu, medalu 700-lecia Miasta Lublin czy odznaczenia Marszałka za zasługi dla Województwa Lubelskiego.
Pozostałe Angelusy 2020 trafiły do rąk: Kordiana Urlicha (Angelus Dobroczynności), Małgorzaty Nowak (Angelusem Animacji Życia Kulturalnego, Jarosława Koziary (Angelus Artystyczny), Jana Gurba (Angelus za Całokształt Dorobku), Katarzyny Michalak (Angelus Kultury Medialnej), o. Ludwika Wiśniewskiego (Angelus Służby Publicznej).
Dotychczas statuetki przedstawiające skrzydła Anioła otrzymało 111 osób i instytucji.